Meiwandeling 2019
Verslag meiwandeling 2019 in Aalst.
Meiwandeling 2019 - Aalst
Op zondag 5 mei organiseerde Werkgroep Verder Na Zelfdoding haar 10e editie van de Meiwandeling in de provincie Oost-Vlaanderen. Met meer dan 80 nabestaanden wandelden we samen doorheen het groen van het stadspark van Aalst en Domein Osbroek. Ondanks de regen en hagel de hele voormiddag domineerde, bleef het gedurende de hele wandeling droog en zelfs zonnig.
Om 14 uur gingen we start met een verwelkoming van onze coördinator en wandelden we in stilte of in gesprek met een lotgenoot. We liepen doorheen het park, bos en weilanden en zagen af en toe ook eenden, zwanen, eekhoorntjes en andere dieren op ons pad komen. De regen maakte sommige paadjes moeilijker bewandelbaar, maar samen gingen we erdoor en hielpen elkaar waar nodig.
Een extra herinnering aan elkaar hoe we er voor elkaar zijn: in stilte, in gesprek en in onze hulp om elkaar over de hindernissen heen te kregen. Ook een journalist die zelf nabestaande was liep met ons mee om een podcast te maken om het taboe rond (rouwen na) zelfdoding mee te helpen doorbreken.
Vervolgens was het tijd voor ons herdenkingsritueel die dit jaar in het teken en symboliek stond van bloemen. We hielden halt aan een vijvertje in het stadpark omringd door bloemen en onder een mooie boom. Een boom met symboliek ook: ondanks de storm en het vallen vond de boom toch een nieuwe weg om te groeien, net zoals wij na een zelfdoding van een geliefde. Hij ziet misschien nu anders uit, het zal nooit meer zijn zoals voorheen, maar hij vond een andere weg naar boven. Zo is het ook met bloemen, en in ons rouwproces: na de zwaarste winters, stormen en aardbevingen groeit en bloeit een bloem weer opnieuw, blaadje per blaadje en stap per stap. De bloem ziet er anders uit, misschien een andere kleur/grootte of een andere soort blaadjes, maar toch: ze staat er opnieuw. Samen met zovele andere bloemen. Een bloem staat dan ook symbool voor kracht en groei.
Alle stappers werden opgewacht door medewerkers van Werkgroep Verder en coördinator Lore Vonck met elk wat bloemen in de hand en twee muzikanten, Stijn Mergan & Edwin Borgt, die meteen sfeer brachten met wat instrumentale en passende muziek. De verbondenheid, pijn maar ook troost was meteen voelbaar doorheen het park.
Iedere lotgenoot kreeg een witte of roze/paarse anjer. De anjer staat voor liefde, toewijding, verlangen, maar ook grilligheid, zoals het rouwproces is. Het wit staat voor stilte, licht en liefde terwijl het roze/paarse dan weer tederheid en rouw symboliseert. In het katholieke geloof zouden de roze anjers ontstaan zijn toen de tranen van Maria de grond raakten. Het groen van de stengel, waarmee de bloem zich verbindt met de aarde staat voor hoop, verbinding en vrede. In het katholieke geloof zouden de roze anjers ontstaan zijn toen de tranen van Maria de grond raakten.
Alle deelnemers kozen een kleur, namen een anjer en kregen een kaartje, draadje en een balpen ter beschikking. Aan de ene kant van het kaartje noteerde iedereen een boodschap naar zijn of haar overleden dierbare. De andere zijde was voor een krachtige, steunende en troostende boodschap voor zichzelf: als opsteker en reminder dat ze sterk en goed bezig zijn.
Vervolgens plaatsen alle deelnemers hun bloem in de grond. De steel van de bloem stond voor de verbinding met hun overleden dierbare: hoe dieper in grond, hoe dichterbij je ze voelt.
Muzikanten Stijn Mergan & Edwin Borgt brachten vervolgens een eigen versie van het nummer ‘Room at the top’ in de versie van Eddie Vedder. Dit tweestemmig muziekmoment liet ons de verbondenheid tussen lotgenoten nog sterker voelen.
Als afsluiter las coördinator Lore Vonck een passend gedichtje voor:
Als een bloem zo is het leven
Als een bloem zo is het leven
’t begin is teer en klein
De een die bloeit uitbundig
de ander geurt heel fijn
Sommige bloemen blijven lang
weer anderen blijven even.
En jij, jij was een van de mooiste
Bloemen in ons leven.
Verschillende nabestaanden namen hun anjer mee naar huis om deze een mooi plekje te geven. Werkgroep Verder zorgt voor de anjers die achterblijven en geeft deze een mooi plaatsje op onze werkplek. Rond 17 uur sloten we de dag officieel af met nog een laatste drankje in het Melkhuisje alvorens we huiswaarts keerden.
We geven jullie nog graag één gedichtje mee in teken van deze dag:
Een Bloem
Als ik een bloem was,
zou ik dan nu bloeien?
Of zou ik een bijzondere bloem zijn,
een onvoorstelbare bloem,
een bloem die niet kan kiezen tussen bloeien
en niet bloeien,
En die over de rand van een vaas voorover leunt
om te zien of zijn afgrond een bodem heeft?
Of zou ik alleen maar kunnen bloeien,
moeten bloeien,
rood en gedachteloos,
op een ongerepte schoorsteenmantel, ergens
tussen schaamte en geluk?
En als ik een bloem was,
zou ik dan weten wanneer ik moest verwelken?
Nu nog niet?
Toon Tellegen, Uit: Kruis en Munt
Bedankt aan alle aanwezigen voor deze mooie, (gevoelsmatige) warme en steunende namiddag!