Meiwandeling 2023
Verslag van onze Meiwandeling op zondag 7 mei 2023 op de Kalmthoutse Heide.
Wat startte als een dag vol regen, draaide uit in een droge, warme en betekenisvolle wandeling doorheen de Heide. Bij taverne Heidehoeve kwamen we samen, een 100-tal nabestaanden na zelfdoding, om samen, letterlijk en figuurlijk verder te gaan. Coördinator Lore Vonck begon met een verwelkoming vooraleer we aan de wandeling begonnen.
Een vijftal kilometer door heide, bos, weide stapten we samen, in stilte of in gesprek met lotgenoten en kwamen we onderweg vogels, betekenisvolle bomen en een heuse uitkijktoren tegen. Aan het einde van de wandeling hielden we even stil voor een betekenisvol herdenkingsmoment in het teken van de vele vlinders die doorheen de Kalmthoutse Heide vliegen.
We begonnen het moment met een passend gedicht:
“In de heide fladdert een prachtige vlinder rond. Ze strijkt neer, naast je op de grond. 't is net of zij wil zeggen, ik laat je niet alleen. Al moet ik je verlaten, al moet ik van je heen,Je draagt mij in je hart, ik zal er altijd zijnIk help je bij het dragen van jouw pijn. Dan vliegt ze weg, de hemel tegemoet,Ga maar lieve vlinder, het is goed.”
Iedere deelnemer krijgt een vlinder uit gekleurd papier in een passende kleur naar keuze. Met balpen schreven we op 1 vleugel een boodschap dat aan onze overleden dierbare kwijt en op de andere vleugel een troostende boodschap voor onszelf of een boodschap die dat onze dierbaren aan ons zouden zeggen.
Alle vlinder werden vervolgens mooi toegeplooid: klaar om de vleugels opnieuw te spreiden en te vliegen en de boodschappen te gaan bezorgen. De vele vlinders in allerhande kleuren plaatsten we samen in de heide doorheen de struiken. Ze kwamen samen, hielpen elkaar verder te vliegen en tonen aan dat je nooit alleen bent.
Al aandenken schreef iedere deelnemer nog een ondersteunende boodschap voor een lotgenoot op het kaartje ‘groetjes uit de Kalmthoutse Heide’ die men samenbracht, verdeelde en zo kon meenemen naar huis.
"Héél even lijkt het, door de lichtval, of de wind, héél even weet ik, dat jij je hier bevindt, Een streling langs, mijn schouder, een vlam die, plotseling dooft, een vlinder die, blijft dralen, of zit het in m’n hoofd? Héél even besef ik, jij bent altijd bij mij, voor héél even voel ik, het blijft voor altijd ‘wij’
