Ondersteunende rouwgedichten
Poëzie schrijven & lezen kan (h)erkenning, begrip en troost bieden. Hier vind je enkele prachtige gedichten over rouwen na zelfdoding.
Parfum
Soms neem ik je flesje parfum.
Ik spuit het doorheen heel het huis.
Zodat het lijkt
of jij hier nog rondloopt.
En ik je weer opnieuw mag ruiken.
De laatste nevel komt op mij neer.
Nu ruik ik naar jou.
Dat voelt nog beter.
Want jij leeft voort in mij.
Jij zal hier nooit meer rondlopen.
Maar jij, mijn lief,
jij loopt met mij.
- L. Vonck
Ik noem jouw naam
Als ik denk
dan hoor ik jouw naam.
Als ik slaap,
droom ik jouw naam.
In hoe ik nu leef,
Beleef ik jouw naam
In mijn verdriet,
Betraan ik jouw naam
Uit machteloosheid
Schreeuw ik jouw naam
Soms, heel alleen,
Verwerk ik jouw naam.
Met al mijn liefde,
Koester ik jouw naam.
Hier dichtbij me
voel ik jouw naam.
In deze saamhorigheid vertel ik jouw naam
Opdat je zult weten dat ik je niet zal vergeten.
Zacht noem ik jouw naam…
Leonita Gerssen
Waarom?
Op de grote vraag “waarom”
Wordt het antwoord nooit gegeven
Bij de vragen over dood en leven
is er geen “daarom”
Het leven is dragen
Het leven is gaan
Het leven is bestaan
Zonder al te veel te vragen
Het waarom wordt “waartoe”
Maar, waartoe dan toch dit lot?
Wij worden soms zo moe
Zonder antwoord te kunnen leven
Is de kunst van ons bestaan
Zonder antwoord [leren] verder te gaan
“Waarom en waartoe” in ons
mens zijn verweven
Kokkie Jonkers
Over zelfdoding
Bij wie kan ik schuilen in dit uur,
in deze vreemde dagen,
de dood om mij heen,
nog zo onverwacht toch na alles.
Bij wie kan ik huilen
in deze dagen bij dit afscheid van jou,
die als levensdood geen plek meer vond
om te schuilen.
Jij verlangde zo naar een plaats
om te schuilen.
Nergens kon jij die vinden.
Jij huilde van binnen al jouw jonge jaren,
totdat je nog slechts naar de dood kon verlangen.
Jij ging stil van ons weg,
eenzaam en zonder gerucht;
in de vroege ochtend.
Jij kon niet meer opstaan.
Jij ging een ander licht Tegemoet
vriendelijk en veilig om bij te schuilen.
Mag dat Licht jou groeten en omarmen,
een schuilplaats voor jou zijn.
- Marinus Van den Berg
"De liefste namen die wij kennen, blijven weerklinken aan de binnenkant van ons bestaan."
Achter elke traan van verdriet schuilt de glimlach van herinneringen
- “Soms komen herinneringen stiekem uit mijn ogen en rollen over mijn wangen”
- “Soms heeft je hart gewoon even iets meer tijd nodig om te accepteren wat je hoofd al weet”
- “Je kunt alleen missen wie je geraakt heeft”
- “Wat je ogen niet meer kunnen zien en wat je handen niet meer kunnen vasthouden dat kun je wel voor altijd in je hart blijven voelen”
- “Vanavond val ik in slaap met jou in mijn hart, en hopelijk zie ik je in mijn dromen”
- “Herinneringen zijn de momenten die indruk achterlieten en steeds opnieuw indruk zullen maken”
Weggaan
Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.
Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg.
- Rutger Kopland
Voor broer.
M. verloor haar enige broer aan zelfdoding. Ze deelde met ons volgend gedicht, een stukje poëzie dat spontaan uit haar pen is gekomen de dag na de crematie:
“Stilte na de storm,
voorbereidend op de storm die nog zal komen.
Verweesd blijf ik achter, met ongeloof en zoveel vragen.
Het leven gaat voort,
maar ´t is een harde noot om te kraken
en vooruit te kijken naar mooiere dagen.”
Hoor ik jouw stem nog steeds zingen
K. verloor haar broer aan zelfdoding en deelde dit ontroerende gedicht met ons:
"Vier jaar geleden bleef het leven stilstaan,
De dag dat jij besloot van ons weg te gaan,
In mijn hoofd nog steeds veel onopgeloste vragen,
Over wie, hoe, wat, waarom, moeilijk om te dragen...
Het blijft een raadsel, hoe je deze weg wou kiezen,
Het was moeilijk me niet in het verdriet te verliezen,
Het oordeel van de buitenwereld op jouw keuze maakte het hard,
Jouw verlies dragen en begrijpen maakte mijn leven donkerzwart,
Scenario's, laatste herinneringen dwaalden door mijn gedachten,
Als... als... als... jij iets anders had gedaan, zat ik nu niet op je te wachten...
Alsof je elk moment terug mijn leven in zou kunnen lopen,
In plaats van jouw onverwachte keuze weg te willen hopen,
Jouw zus zijn, blijft voor mij nog steeds een grote eer,
Jij bent niet alleen mijn broer, maar betekende zoveel meer,
Mooi, warm, uniek in alles wat je deed,
Ik mis je zo erg, ik hoop dat je dat weet,
Je woont nu in mijn hart, voor eeuwig en altijd,
De herinnering aan jou, die raak ik nooit meer kwijt.
Mijn partner in crime, mijn geschiedenis, mijn opgroeikompaan,
Je bent er echt niet meer, en ik moet verder gaan.
Daarom ook mijn missie, na jouw plotse keuze.
Dit mag zo niet blijven, hieruit groeien werd mijn leuze.
Zo eer ik jouw leven en draag ik je mee door grote en kleine dingen,
Zo blijf jij toch bestaan, en hoor ik jouw stem nog steeds in mij zingen."
Heb je zelf een gedicht dat je hier graag wil publiceren?
Mail ons dan via lorevonck@werkgroepverder.be